به گزارش تحلیل ایران، این ابر دوردست تنها مقادیر کمی از عناصر نسبتا سنگین را دارا بوده که در قلب ستارگان ایجاد می‌شوند و نشان می‌دهد که این سرنخ‌ها ممکن است از چند ستاره اولیه جا مانده باشد. نخستین ستارگان جهان در درجه اول از هیدروژن و هلیوم ساخته شده بودند که عناصر غالب موجود پس از انفجار بزرگ بودند. همجوشی، ماده موجود در قلب این ستارگان را به عناصر سنگین‌تر تبدیل کرد که پس از مرگ ستارگان طی انفجارهای ابرنواختر در فضا پراکنده شدند. نسل‌های متعاقب ستارگان این ماده را در بدنه خود جای داده و عناصر سنگین‌تری را در هسته خود ساختند. ستاره‌شناسان از تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوب اروپا در شیلی برای بررسی یک ابر گازی باستانی استفاده کردند که 1.8 میلیارد سال پس از انفجار بزرگ ظاهر شده بود. با تابش نور یک جسم بسیار درخشان زمینه موسوم به کوازار از میان ابر، محققان توانستند ترکیب گاز تشکیل‌دهنده آن را تعیین کنند. آن‌ها دریافتند که ابر باستانی حاوی درصد بسیار کوچکی از عناصر سنگین است که می‌تواند سرنخی از ستارگان نخستین باشد.